Als ik je een paar jaar geleden zou vertellen dat een film Tegenwoordig 3 uur duurt of soms langer, dan zou je me voor gek verklaren. Want waarom zou je 3 uur lang naar 1 film staren. Een paar films gingen de volgende film al met succes voor, maar nu is het eindelijk tijd voor Avatar Way of the water. Een film die maar liefst 3 uur en een kwartier duurt. En ik kan je meteen vertellen, hij is het waard.
Goed, ik probeer mijn film reviews zo spoiler vrij te houden als het maar kan, dus nu ook. Ik ga je wel een tip geven, check nog even deel 1 voor als je vergeten was hoe deze ging. Ik was namelijk heel benieuwd of ze letterlijk daar op zouden pakken na zoveel jaren. En inderdaad het kan. Het wordt ook nog eens goed aangepakt, er zijn een paar korte flashbacks die je even een oh ja momentje geven. Verder bouwt het verhaal voort op de oorsprong van deel 1. We zien de Na’vi, deze zijn uit gegroeid tot een goed georganiseerde organiseren en hebben hun planeet op oorde. En dan zijn er de luchtmensen, oftewel de mensen op zoek naar een nieuwe planeet. Ik moet toch zeggen dat je gedurende de film best een hekel krijgt aan mensen en hun destructie. Hoewel het een film is kan je je best inbeelden hoe dit in het echt zou gaan. Ik vind het dan ook maar wat knap dat de film dat gevoel op mij over kon brengen.
Als we het verhaal even los pakken behoeft deze ook echt wel de 3 uur. Daarna is het dan ook wel klaar, maar je hebt nooit echt het gevoel van okey opschieten nu. Het verhaal vloeit heerlijk als water en dat maakt het mooi om naar te kijken. We volgen weer het verhaal van Jake Sully, welke in deel 1 natuurlijk een Na’vi werd of bleef. We volgen zijn gezin en hun tocht door de film. Ik wil zoveel vertellen over het verhaal en hoe mooi de dingen gemaakt zijn. Maar ik zal je besparen, je geniet vanzelf in de bioscoop. De film heeft een mooie afwisseling van actie, verhaalvertelling en emotie. Het zit goed in elkaar en kijkt heel vermakelijk weg.