Toen het nieuws over Atlas Fallen, hun volgende titel, uitkwam, was ik meteen geïntrigeerd, ondanks mijn wat wisselvallige ervaring met The Surge. Hoewel ik kritisch ben geweest over dat spel, kan ik gewoon niet stoppen met zwijmelen over zijn ongelofelijke wereld en gameplay. En Atlas Fallen wil die erfenis voortzetten. Het belooft een meeslepende open wereld die je kunt verkennen, met boeiende gameplay, een bevredigend gevechtssysteem en degelijke stemacteurs, zoals te zien in de trailers. Maar is het uiteindelijk een leuk spel? Kunnen de open wereld en het vechtsysteem bekoren? Dat gaan we eens goed bekijken.
Met dank aan een vroeg exemplaar van de uitgever Focus Entertainment, hebben we een week lang de kans gehad om dit spel onder de loep te nemen. Hoewel het zeker zijn eigenaardigheden heeft, heeft Atlas Fallen veel te bieden en zorgt het voor vermakelijke gameplay. Dus laten we eens kijken naar wat ik tof vond en wat niet in onze Atlas Fallen review.
In Atlas Fallen volgen we het verhaal van een personage dat je zelf creëert en een amnesische geest genaamd Nyaal. Samen proberen ze een wereld te doorkruisen die veranderd is in een dorre woestijn, onder het bewind van een meedogenloze Zonnegod. Je doorkruist de barre omgevingen om Nyaal te helpen zijn herinneringen terug te krijgen, terwijl je ook de handschoen, waarin de geest van Nyaal woont, upgrade. Dit alles met als doel Bastinger te bereiken, waar je vrienden naartoe waren gestuurd.
Het verhaal volgt een klassieke setting voor een fantasy-RPG, waar een nietsontziende heerser over de bewoners heerst. De klassenhiërarchie is aanwezig, maar wordt niet erg uitgewerkt, behalve in de eerste paar uur, waar je vanwege je naamloze status als oud vuil wordt behandeld. Maar zelfs later wist het verhaal mijn interesse niet echt vast te houden. Gedurende mijn 15-18 uur durende speelsessie liet het verhaal me vooral verward achter, gezien de enorme hoeveelheid informatie die het spel op me afvuurde.
En aangezien er geen fatsoenlijk naslagwerk in het spel zit waarin je eerdere verhalen kunt teruglezen, wordt het steeds lastiger om de plot en de wereld van het spel bij te houden terwijl je door de woestijnen zwerft en monsters verslaat. Je verzamelt weliswaar items met achtergrondverhalen over de Ridders van Bastengar en hoe de wereld zo geworden is, maar daar blijft het bij.
Hoewel het verhaal misschien niet de sterkste troef is, heeft Deck13 zijn best gedaan om de ervaring te verbeteren met stemacteurs. Atlas Fallen heeft volledige stemacteurs voor elk personage in het spel. Hoewel het niet perfect is en sommige regels wat onhandig worden uitgesproken, weten de meeste stemacteurs in het spel wel je aandacht te trekken en je te helpen het verhaal te begrijpen.
Helaas zijn de personages niet erg memorabel, op Nyaal na, die je gedurende het hele spel bijstaat. De andere personages weten maar weinig indruk te maken, behalve de occasionele willekeurige missie-NPC’s die je tegenkomt in verschillende ruïnes. Dus uiteindelijk mist dit spel echt gedenkwaardige personages, en als je me zou vragen wie mijn favoriete personage uit Atlas Fallen is, dan heb ik eigenlijk geen antwoord.
Een van je belangrijkste doelstellingen in Atlas Fallen is om je etherische vriend te helpen zijn herinneringen terug te krijgen en je handschoen te versterken. Dit leidt tot verkenning, die wordt uitgevoerd door de zanden van de regio te doorkruisen. Een coole mechaniek om de dorre landen te verkennen en iets waar andere ontwikkelaars eerder mee hadden moeten experimenteren. De wereld van Atlas Fallen is niet enorm, maar raakt precies de juiste snaar wat betreft het verkennen van ruïnes en kampen voor voorwerpen. Je kunt ook in de game luchtdashes uitvoeren wanneer je maar wilt, vooral handig om brede kloven over te steken.
Voor het grootste deel zal je nieuwsgierigheid je aanzetten om items te zoeken in deze actie-RPG. Deze voorwerpen kunnen worden gevonden in begraven itemkisten, verspreide materialen over de wereld, fakkels om aan te steken, scherven om je handschoen te upgraden, en aambeelden om op te graven. Aambeelden fungeren als controlepunten, die ook dienst doen als upgradestations. Sommige mensen vinden misschien dat er niet genoeg te doen is in de wereld, en dat is waar.
Voor het grootste deel zal je nieuwsgierigheid je aanzetten om items te zoeken in deze actie-RPG. Deze voorwerpen kunnen worden gevonden in begraven itemkisten, verspreide materialen over de wereld, fakkels om aan te steken, scherven om je handschoen te upgraden, en aambeelden om op te graven. Aambeelden fungeren als controlepunten, die ook dienst doen als upgradestations. Sommige mensen vinden misschien dat er niet genoeg te doen is in de wereld, en dat is waar. Maar ik ben blij dat Deck 13 geen zinloze zoektochten heeft toegevoegd, alleen maar omwille van het afvinken van een lijst. Natuurlijk doe je ze nog steeds om voorwerpen of momentumstenen te maken, maar ze nemen niet de hoofdrol in de ervaring in. En als er iets is dat ik verafschuw in moderne games, dan is het wel het eindeloos afvinken van lijstjes dat na verloop van tijd saai wordt.
Als het verkennen van de zanderige duinen je echter moe maakt, raden we je aan om je te storten op verhaalmissies. In Atlas Fallen kunnen spelers kiezen tussen drie soorten missies – de hoofdmissie (in goudkleur), zijmissies (in blauw) en opdrachten (in groen). Terwijl de hoofdmissies het verhaal voortstuwen, helpen zijmissies en opdrachten om het universum van het spel uit te breiden.
Sommige zijmissies komen meestal neer op het redden van bepaalde NPC’s of het verzamelen van bepaalde voorwerpen, en de kwaliteit varieert nogal. Sommige daarvan zijn echter intrigerend, vooral wanneer je een wereld als deze hebt en het eerste deel van het verhaal verwarrend kan zijn. NPC’s bieden de opdrachten aan, en dat houdt in dat je ze moet helpen.
Om spelers aan te moedigen, belonen het voltooien van zijmissies en opdrachten met voorwerpen om jezelf sterker te maken. Bovendien kun je de missies in willekeurige volgorde spelen, wanneer je maar wilt. Er is minimale haast bij betrokken en het afronden ervan beloont je met voorwerpen. Soms kunnen dit bepantseringen zijn met betere statistieken, voorwerpen, essentie, enz., die je kunnen helpen om monsters snel om te toveren tot stof.
Om je verkenning in de zanderige duinen wat pit te geven, verschijnen er af en toe vijanden. Deze vijanden, genaamd “Wraiths”, verschijnen willekeurig tijdens het verkennen. Er zijn drie soorten Wraiths in Atlas Fallen, en hun ontwerp is fenomenaal. Lesser Wraiths zijn veelvoorkomende vijanden die je in groepen aanvallen. De Greater Wraiths zijn speciale vijanden die af en toe op de kaart verschijnen. Deze kunnen tijdens gevechten Lesser Wraiths oproepen. Ze hebben ook lichaamsdelen die kunnen worden gebroken en extra craftingmaterialen laten vallen. Ten slotte zijn er de Colossal Wraiths, de sterkste van de drie. Dit kunnen we beschouwen als de bazen, en ze verschijnen zelden op specifieke delen van de kaart.
Om deze Wraiths te bestrijden, is er een hack-and-slash vechtsysteem. Het voelt soms een beetje stijf aan, maar het vechtsysteem is het sterke punt van Atlas Fallen, en mogelijk ook zijn reddende engel. Je kunt vier soorten aanvallen uitvoeren. De primaire aanval, een secundaire aanval, het vasthouden van je primaire aanval stelt je in staat om een sterkere alternatieve aanval uit te voeren, en tot slot mid-air juggles. Door deze aanvallen te combineren en te matchen, kun je coole combo’s uitvoeren tegen de vijanden. Later kun je verschillende wapens bemachtigen om te wisselen, wat je arsenaal verbreedt. Maar Deck 13 was niet tevreden met alleen dat.
Om variatie en diepgang aan het gevecht toe te voegen, introduceert het spel ook Momentum. Een balk onder je gezondheid die je standaardaanvallen versterkt en je in staat stelt om de voordelen van de geselecteerde essentiestenen te gebruiken. Deze meter loopt leeg als je geraakt wordt door de vijanden of als je uit gevecht bent. De momentummeter stelt je ook in staat om een krachtige aanval uit te voeren.
Afhankelijk van je keuze van essentiestenen, die je verzamelt door te verkennen en missies te voltooien, verandert je prestatie in gevechten. Sommige essentiestenen stellen je in staat om zandtornado’s naar vijanden te sturen, je verdediging te verbeteren en je in staat te stellen om unieke aanvallen uit te voeren. Het spel biedt de mogelijkheid om drie presets voor te bereiden, elk met een ander ontgrendeld wapen, essentiestenen en idolen.
Bovendien kun je op elk moment buiten een gevecht schakelen tussen je drie presets, waardoor het gevecht van Atlas Fallen nog verder wordt uitgebreid. Dit moedigt je aan om te experimenteren en jezelf niet te beperken tot een bepaalde stijl. De snelle denkers kunnen dit systeem gebruiken om waanzinnige gevechtsontmoetingen te creëren, en ik kan niet wachten om clips online te zien worden gedeeld. Deck 13 laat altijd ruimte voor spelers om te experimenteren met zijn gamesysteem, en Atlas Fallen is geen uitzondering.
In de game worden upgrades uitgevoerd via Aambeelden die je gedurende het spel ontdekt. Hier kun je je armor upgraden, je gauntlet verbeteren, sleuven ontgrendelen voor de Momentum Gauge en perks ontgrendelen. Armor-upgrades verbeteren de prestaties van je armor. Om het te upgraden, heb je essence dust nodig die je verzamelt van de gevallen Wraiths. Het upgraden van de armor levert je perk-punten op, die je kunt besteden aan het kopen van een perk voor je personage. Perks helpen bij het verbeteren van je secundaire functies, zoals betere essence dust-verzameling, betere momentum-generatie, meer kansen op ruwe planten die verschijnen in de omgeving, enz. Je kunt ook je gauntlet verbeteren via het Aambeeld met behulp van de verzamelde shards. Het upgraden van je gauntlet stelt je in staat om betere prestaties te leveren, zoals drie keer achter elkaar luchtdashes uitvoeren, zware objecten opgraven, enz. Ten slotte kun je meer sockets ontgrendelen om extra momentum-stenen te plaatsen. Ook hiervoor moet je essence-punten uitgeven.
Het upgradesysteem van Atlas Fallen voelt aan alsof het op het laatste moment aan de ontwikkeling is toegevoegd. Buiten het perk-systeem had de game prima kunnen functioneren zonder deze upgradesystemen. Zodra je elk item tot een bepaald punt hebt geüpgraded zonder ruimte voor verdere schaalbaarheid, is het enige doel om een Aambeeld te bezoeken snel reizen.
Uiteindelijk, op de gebieden waar Atlas Fallen tekortschiet, namelijk het verhaal, maken zijn open wereld en gevechtssysteem dat goed. Wat ik waardeer aan Deck 13 is hun drang om te experimenteren met de bestaande gamemechanismen die zijn geïntroduceerd in andere spellen. Dat deden ze met de gevechtsmechanica in Surge, waar ze een ledematenrichtsysteem voor vijanden introduceerden. Ze hebben hetzelfde gedaan met Atlas Fallen, waar ze de gevechtsstijl hebben heruitgevonden met de momentummeter en momentumslot. Het spel blinkt uit in gevechten, en hoewel de verkenning niet spectaculair is, heeft het toch zijn eigen charme.