633

Ubisoft heeft dit jaar geprobeerd om een nieuwe weg in te slaan met Assassin’s Creed Syndicate. Door middel van een Rope Launcher, nieuwe manier van vechten en nieuwe manieren van transport, probeert Ubisoft Assassin’s Creed weer te laten herleven. Is Syndicate dat gelukt?

Hoe speelt de game?

Al jaren is het geen geheim dat de gameplay van Assassins’ Creed hetzelfde is. Syndicate probeert het nu anders te doen. Onder het noem van, je kan geen zwaarden dragen in de 19e eeuw, want anders wordt je opgepakt, zijn de wapens nu meer verborgen en dit brengt ook een nieuw gameplay element met zich mee. Zo zijn zwaarden vervangen door stokken en boksbeugels. De gameplay is in het begin dan ook wat anders, maar wennen is het niet. Voor mijn zijn de zwaarden vervangen door stokken en boksbeugels maar de core gameplay is hetzelfde gebleven. Slaan, counter, slaan, slaan, counter, afmaken. Het vernieuwende zijn de combo’s en ook de combo’s met de omgeving. De eerste keer dat je deze ziet denk je, wow, dit is tof! Totdat je uiteindelijk de combo 7x hebt gezien en het niet echt speciaal meer is.

De Rope Launcher neemt wel veel vernieuwingen met zich mee, voor mij, een toevoeging die welkom is. Door de brede straten van London is het soms vervelend om op een dak te staan, naar de overkant te willen, maar er eerst af te moeten. Op het moment dat je de rope launcher krijgt, is dit verleden tijd. Daarnaast heeft het voor mij een hele nieuwe diepte gegeven in mijn stealth. Ik sluip nu meer over de daken, gebruik mijn Rope Launcher en kill mijn vijanden vanuit die positie. Hierdoor hoef kun je ook makkelijk de vijanden in stilte uitschakelen die midden op een plein staan. Het vluchten is hierdoor wel makkelijker geworden. Vaak genoeg had ik een horde vijanden achter mij aan en doordat ik de rope launcher gebruikte, wast ik ze snel alweer kwijt.

Het spelen met twee karakters is ook een vernieuwing, het geeft uitdaging om beide te gebruiken en ook hun abilities te gebruiken. Als ik weet dat er een stealth mission moet gebeuren neem ik veel liever Evie mee dan Jacob en vice versa hetzelfde. Hierdoor geeft het afwisseling in de gameplay en door de specifieke missies voor Evie en Jacob leer je ze beide beter kennen.

Het oude Assassin’s Creed gevoel blijft toch hangen. De gameplay blijft veel van hetzelfde, ondanks te toevoegingen. De combat is iets veranderd, maar hoe de combat werkt is al jaren hetzelfde. De missies zijn ook nog steeds hetzelfde, ga hier naar toe, kill hem, volg hem. Dat daar nu koetsen aan toegevoegd zijn is leuk, maar het basis principe is hetzelfde. De vernieuwingen zitten hem in kleine dingen, zoals een nieuwe stad, nieuwe karakters en nieuwe kleine toevoegingen. Hierdoor blijft de game grotendeels leuk en interessant, maar het zou denk ik niet verkeerd zijn als Ubisoft een jaartje extra neemt om te innoveren.

Conquer London

In de game gaat het vooral over London terugveroveren van de Tempeliers. Het verhaal is sterk en leuk uitgewerkt, maar vooral de karakters zijn geweldig uitgewerkt. De hoofd tempeliers hebben natuurlijk een eigen verhaal en dialoog, maar ook in de side missies hebben tempeliers die bijvoorbeeld fabrieken runnen, eigen namen. Hierdoor wordt het verhaal wat persoonlijker. Daarnaast hebben Evie en Jacob beide een eigen doel in de game. Dat is interessant, want Evie en Jacob gaan dus niet beide op de tempeliers af. Evie gaat daarentegen meer terug naar het mysterieuze aspect in de Assassin’s Creed games, terwijl Jacob niets liever wil dan Tempeliers verrot slaan.

De game heeft uiteindelijk dan ook twee doelen, om de verhaallijn uit te spelen, maar ook om London terug te veroveren met jouw gang, “The Rooks’. Hierdoor kan je veel uren in de game stoppen, omdat er zoveel side missies zijn, die de game leuk en interessant houden en je niet verplichten om als een gek door het verhaal heen te sprinten.

Het verhaal is jammer genoeg niet al te sterk, zeker richting het einde toe. Dat viel wel wat tegen, maar de Side Missies geven gelukkig veel plezier, maar na de game kom je toch met het gevoel te zitten, er had meer ingezeten.

Glitches?!

Het verraste mij, ik startte de game op en het liep soepel. Geen rare frame rate drops, geen rare glitches, hoofden die er nog aan zaten en niet dat ik ergens vast kwam te zitten en opeens onder de grond lag in London. Nee de game loopt soepel, lekker en de game heeft weinig problemen. Ik wilde hier een kort stukje aan wijden, want bij Unity was dit erg anders. Dit chapeau Ubisoft, dankjewel voor een Assassin’s Creed game zonder al te veel problemen.

De graphics

De graphics staan altijd hoog in het vaandel bij Assassin’s Creed. Dit jaar is dat geen ander verhaal. De game ziet er prachtig uit en als geschiedenis docent en geschiedenis liefhebber is het een geweldige setting om in rond te wandelen. De gebouwen ogen prachtig en indrukwekkend en het detail in de Big Ben bijvoorbeeld is ongelooflijk. De ontwikkelaars laten hiermee ook zien, dat het namaken van een historische stad in een historische context een van hun sterke punten is en dat er niet zomaar gekeken wordt naar afbeeldingen. Er wordt serieus onderzoek gedaan naar de historische stad London.

Daarnaast is de Draw Distance erg verbeterd ten opzichte van Unity. Als je op een van de synchronisatie punten staat, dan is het uitzicht om te genieten en dan kan je mijlenver kijken naar de prachtige stad, genaamd London.

Ook de gevechten zien er geweldig uit en dan vooral de finishers. Hoe je een tegenstander afmaakt ziet er bruut uit, maar ook qua beweging ziet alles er gelikt uit. Hoe de gevechten gebeuren, hoe je blocked en hoe je daarnaar blokkade van je tegenstander kapot maakt, zien er allemaal soepel uit en zorgt niet voor rare bewegingen zoals Jacob met extreem lange armen.

De Geschiedenis

Als geschiedenisdocent is Assassin’s Creed altijd mijn Guilty Pleasure. Het is voor mij heel gaaf om allemaal historische karakters tegen te komen als Charles Darwin en Karl Marx. Ubisoft Montreal laat zien dat zij sterk zijn om de historische personages ook echt te laten leven. Zo zien we ideeën van Marx terug in de game, maar ook van Darwin. Dit is mooi om te zien, omdat je via Assassin’s Creed in contact komt met een geschiedenis die vooral alleen terug te vinden is in boeken. Ubisoft verdient van mij daarom ook een dikke pluim als het gaat om geschiedenis interessant maken voor leerlingen.

Conclusie

Assassin’s Creed Syndicate heeft nieuwe gameplay geplaatst in een oude formule. Een formule die werkt, maar die veel te herkenbaar wordt. Toen Assassin’s Creed startte was het vernieuwend, iets wat nog nooit gedaan was, maar nu is het allemaal een beetje van hetzelfde. Gelukkig is Ubisoft op een goeie weg, want zij hebben in deze game veel nieuwe elementen geplaatst, waardoor de game erg verfrissend is. De rope launcher is een geweldige toevoeging en ook de koetsen in de game zijn even wennen, maar daarna plezierig om te gebruiken.

De setting in London is geweldig en het laat zien hoe mooi een historische stad tot leven gemaakt kan worden door Ubisoft. De game ziet er fantastisch uit en de draw distance is mooier dan ooit. De game heeft af en toe nog wel een hapering, maar dit is niet meer dan normaal in deze tijd. Daarnaast laat Ubisoft de historische personen tot leven komen in industrieel London, waardoor het voor veel mensen interessant wordt om in contact te komen met deze personen die toch een impact hebben gehad op de huidige samenleving.

Assassin’s Creed Syndicate is een geweldige game om te spelen en laat je een prachtige, maar ook confronterende tijd beleven in London. De game voelt nieuw aan, maar je merkt snel dat het toch die oude formule is. Daarom hoop ik dat Ubisoft gaat innoveren en laat zien dat de Assassin’s Creed franchise meer kan zijn dan wat het nu is.

P.S. Volgend jaar toch die multiplayer graag weer in de game! Wat zou het samen veroveren van London toch zijn geweest..