Intro
Zo begon ook de laatste dag van Harry Potter marathon IMAX alweer. In deze review ga ik jullie vertellen wat ik van deel 6, The Half-Blood Prince vond. En de laatste 2 delen komen natuurlijk ook nog aan bod. Maar nu dus eerst deel 6.
Verhaal
Natuurlijk zoals altijd eerst het verhaal. Lord Voldemort krijgt zowel de toverwereld als de Mugglewereld steeds meer in zijn greep en Zweinstein is niet meer het veilige toevluchtsoord van vroeger. Harry vermoedt dat zelfs in het kasteel gevaar dreigt, maar Dumbledore heeft daar weinig aandacht voor; hij vindt het belangrijker om Harry voor te bereiden op de eindstrijd die steeds dichterbij komt. Ze werken samen aan een manier om de verdediging van Voldemort te doorbreken. Hiervoor neemt Dumbledore zijn oude vriend en collega Horace Slughorn in dienst, die mogelijk cruciale informatie achterhoudt. Aan de vooravond van de beslissende strijd maken Harry, Ron, Hermoine en hun klasgenoten kennis met de wereld van de romantiek. Er hangt liefde in de lucht, maar de vijand ligt op de loer. Zal Hogwarts ooit nog hetzelfde zijn?
Dit verhaal vond ik erg goed, want je leert heel veel meer over Harry en Hogwarts en over veel mensen waarmee Harry omgaat. Ook het liefdesaspect vond ik erg goed werken in deze film, want je merkt duidelijk dat iedereen ouder wordt en zich ook met dat soort dingen gaat bezig houden en dat vond ook goed in het verhaal verwerkt worden. Ik vond dit tot nu toe een van de beste verhalen van de serie die ook echt iets toevoegt. En de beste zin uit de hele film vond ik wanneer professor McGonagall tegen Harry, Ron en Hermione zegt, Why is it, when something happens it is always you three? Dat vind ik echt zo’n geweldige zin als je de hele serie al hebt meegemaakt.
Acteerwerk
Het acteerwerk was weer echt geweldig. Iedereen speelde zijn of haar rol met verve. Eigenlijk heb ik bijna voor het eerst geen favoriete acteur in deze film, want iedereen was geweldig. Toch springen Maggie Smith en de wijlen Alan Rickman er voor mij weer uit.
Visuals
De visuals zagen er weer prachtig uit. De visuals waren over het algemeen erg duister, maar dat paste ook wel bij het steeds duisterder worden van de films. Daarnaast zaten er in deze film ook heldere stukken en dat vond ik echt heel erg mooi. Er was in deze film ruimte voor een lach en een traan.
Muziek
De muziek van Nicholas Hooper was ook goed. Net als bij de visuals zaten er duistere en lichte kanten aan de soundtrack. En dit werd ook goed met elkaar afgewisseld, zodat niet een specifieke toon bleef overheersen.
IMAX-effect
Het IMAX-effect was ook weer geweldig. Het geluid kwam er prachtig uit en het beeld was echt weer retescherp. Je kon echt duidelijk het verschil tussen het thuis kijken en het in IMAX zien.
Aanrader of niet?
Dus ja, natuurlijk raad ik deze film ook weer aan. Het is echt een Harry Potter-film die alles heeft, de luchtige en de duistere stukken. Het is echt 100 procent een aanrader voor iedereen en dan met name voor de Potter-fans.
