In de loop der jaren zijn er veel genres die met elkaar begonnen te mixen, zo kreeg je bijvoorbeeld shooters met een RPG effect. Zo is er altijd wel iets te mengen, soms werkt dit goed en soms wat minder. Neem nu Disintegration, deze game probeert het First person shooting gehalte te mixen met een flinke dosis strategie, dit werkt dan ook voor het grootste gedeelte best aardig.
Disintegration geeft je een flink gunship waarvan jij de strategie bepaald, tevens kan je hiermee de vijanden het vuur aan de schenen leggen. Dit alles speelt zich af op de planeet waar door menselijke hebzucht alles een beetje vergaan is, de overleving van het ras ligt in een robotharnas, nieuwe avatars die beter tegen deze omstandigheden kunnen en de planeet moeten redden voor de mensen die wel van vlees en bloed willen blijven. Je leest het hier goed, het zijn mensen in een robot. En natuurlijk heb je bij zoiets als dit altijd voor en tegenstanders. Het complete proces van Integration resulteerde erin dat er een complete terroriste factie kwam, genaamd Rayonne, deze eiste om de complete mensheid over te zetten in deze mechanische lichamen. En dan is het aan jou de taak om de wereld te redden.
Jij bent Romer Shoal, je bestuurt je Gravcycle, hiermee val je de vijanden aan en vecht je voor het laatste beetje hoop van de mensheid. De singleplayer van de game is een best leuke ervaring. In het begin zal je misschien even moeten wennen aan de besturing, het aansturen van je troepen en het knallen. Maar als je dit dan eenmaal door hebt, gaat het verdomde soepel. Ook is het mogelijk om zo de actie in te gaan en je Gravecycle even te laten, maar iedereen weet, het beste stuur je aan van afstand. Zo kan je makkelijker het leven van je soldaten in de gaten houden
Het is verassend makkelijk hoe alles werkt, als je het een beetje door krijgt. De game stuurt aan op een heerlijke tactische set up, in plaats van blind erin. Het team kan je goed samenstellen en elk heeft zijn eigen ability, leer deze en dan wordt elk gevecht steeds een uitdaging van hoe pak je deze groep het beste aan. Soms voelt het namelijk alsof je echt zwaar in de minderheid bent, maar door een goeie aanpak kom je toch als winnaar boven drijven. Doordat je steeds beter door krijgt wat je teamgenoten kunnen, waar hun sterke en zwakke punten liggen, verander je meermalen van tactiek. Ik betrapte mezelf er nog vaak op dat ik zonder na te denken erin dropte. Maar als je dan gaandeweg het gevecht wat afstand pakt en je strategie aanpast. Win je uit eindelijk nog.
Het is die vloeiende manier van aansturen en knallen die de kracht van de game laat zien. Helaas valt de AI van je team mates soms wat tegen. Ik kan bijvoorbeeld een commando geven, ga hier heen. Dan stormen ze vervolgens blind door om tussen de vijanden te staan. Maar in het meerendeel van de game werken ze gewoon naar behoren. Als je ze een gebouw in stuurt om de laatste vijand eruit te halen, dan voelt de game briljant aan. Je krijgt dan echt het gevoel van controle. Het verhaal van de game doet er dan eigenlijk allemaal niet echt toe, deze is nou ook niet heel sterk. Je weet eigenlijk bij het begin al waar dit gaat eindigen. Gelukkig zit er een flinke lading actie tussen, deze zorgt ervoor dat je je niet echt ga irriteren aan het verhaal.
Helaas is de multiplayer van de game niet echt een succes verhaal geworden. Waar je in de beta nog wel regelmatig een game vond, is dat in werkelijkheid echt anders. Het verschilt dan ook echt op welk tijdstip je speelt. Maar ik ben meer aan het wachten dan dat ik aan het spelen ben. De multiplayer zag er in mijn ogen wel leuk uit. Negen verschillende Crews waar je uit kan kiezen, elk met zijn eigen kracht en zwakte. Dan een leuk veld waarop je de controle moet nemen in drie modi, Team Deathmatch, Zone capture, en control. Elk zorgen voor een goeie basis en strategie.
Hoe je speelt met en tegen anderen en welke Gravcycle crew je kiest, is echt doorslaggevend in deze game. Teamwork staat hoog aangeschreven, en natuurlijk het strategie gedeelte. Vorig jaar op Gamescom hebben we deze ook mogen ervaren, toen met een volle lobby, en het oogde wel solide en leuk. Helaas heb ik nu niet genoeg tijd erin kunnen steken als ik zou willen. Ik heb namelijk niet heel veel geduld als het gaat om wachten.
Al met al is Disintegration een leuke titel, zeker als je een goeie strategie titel zoekt die FPS mixes met RTS. Grafisch ziet de game er leuk uit, het is niet heel spannend. Het is ook niet zo dat je je ergens aan ergert.