Als slimme gamer doe je maar al te graag mee aan de ‘intelligente lockdown’ die premier Mark Rutte ons heeft opgedragen. Waar andere mensen meteen nerveus worden als ze een dag binnen moeten blijven, weten gamers prima hoe je dit soort situaties moeten overleven. Jarenlange training maakt ‘ons’ een expert op het gebied van het ontwijken van fysieke contacten met een ander, terwijl de sociale contacten via digitale wegen bekend terrein zijn en efficiënt verlopen. Doordat ‘wij’ vaak in grote groepen ‘opereren’ hebben we al veel eerder in het leven te maken gehad met etherdiscipline, een term die je nu vaak voorbij hoort komen.
‘Hey gasten, die ene gast met dat rode pakkie bij die groene lift heeft mij net doodgemaakt, mijn shotgun afgepakt en dat terwijl hij bijna dood was. Kijk dus uit als je deze gast tegenkomt, want als je te dichtbij komt kan hij je met één schot doodmaken. Maar, zoals ik al zei, hij is bijna dood en dus loont het zeker de moeite om even snel een kijkje te gaan nemen. Op die manier lopen we deze belangrijke kill niet mis en maken we nog kans op de winst.’
Als je met vier of acht man in een team zit en iedereen dit soort informatie tegelijk gaat delen, zal er weinig meer te volgen zijn van de daadwerkelijke boodschap en zijn er in de tussentijd twee teammaten virtueel omgebracht door die gast met de shotgun. In mijn vriendengroep is die hele tekst inmiddels veranderd in: ‘Shotgun, groene lift, bieberdebieb!’, waarbij dat laatste staat voor het geluid wat je hoort als je bijna dood bent in Halo. Op sommige maps staan we zo strategisch dat alleen het roepen van bijvoorbeeld ‘links’ al genoeg is om de focus van iedereen op dezelfde situatie te krijgen. Nu ik dit uitleg begrijp ik dat je weinig gedaan krijgt als je tijdens een online-vergadering ‘Sniper, grijze lift, bieberdebieb!’ gaat roepen, maar het streven om niet door elkaar te gaan praten en je informatie of betoog kort te houden is een skill die voelbaar van pas komt tijdens zulke momenten.
Gamers zijn gemiddeld gezien de meest ervaren mensen als het op de lockdown-maatregelen aankomt en daarmee voorkomen we nu een catastrofale verspreiding van het COVID-19-virus. Toch zie ik mijzelf niet als held, want eerlijk gezegd kon ik het niet alleen. Natuurlijk heb ik ook de andere gamers nodig, een platform waarop ik deze games kan afdraaien en de game had niet eens bestaan zonder de ontwikkelaars en uitgevers. Toch is er in deze periode maar één echte held: mijn tv! In mijn geval gaat het om deze tv, terwijl de tv in het algemeen een dappere strijder is en ‘ons’ als gamers de mogelijkheid geeft zo te ‘shinen’ tijdens de Coronacrisis.
‘Als ik ’s ochtends of ’s middags net uit mijn bed kom rollen en een bak koffie zijn stinkende best doet om mij enigszins wakker te maken, sta jij daar vanaf een kek kastje uitdagend naar mij te staren. Het heeft iets magisch: met één druk op de knop ben jij instaat om al mijn zorgen over de volksgezondheid, de coronamaatregelen en de enorme afwas meteen om te zetten in een onuitputtelijke ‘drive’ om de wereld te redden.
– Jos Vis, redacteur That’s Gaming
Ja, ik had eventueel een schilderij kunnen maken of een grasveld kunnen aanleggen op mijn balkon, maar dan zal ik toch voor de nodige tools moeten gaan ‘winkelen’ en laat dat nu juist niet de bedoeling te zijn tijdens de coronamaatregelen. Overigens zal ik naast schelden weinig sociale skills ontwikkelen tijdens de zoveelste poging een enigszins herkenbaar figuur over te houden aan mijn gebrekkige behandeling van een verfkwast, om nog maar te zwijgen van de twijfelachtige kans op een succesvolle grasmat op mijn toch al veel te kleine balkon. Weet je, ik heb sowieso geen groene vingers, maar mijn tv heeft mij daar nog nooit op afgerekend. Die vindt het al prima als ik als een zak aardappelen neerplof en hem zonder enige gêne de hele avond aandachtig blijf aanturen.
Het mooie is dat deze bijzonder lage vorm van inspanning ook nog eens beloond wordt door mijn held, die zich een slag in de rondte werkt om mij per seconde te voorzien van minimaal 60 ‘schilderijen’ vol extreme kleuren en gedetailleerde objecten. Mijn tv en ik hielden altijd al minstens anderhalve meter afstand van elkaar, waarmee we het bewijs zijn dat je ondanks de maatregelen toch een sterke band met elkaar kunt ontwikkelen. Mijn tv vind het geen probleem als ik hem commandeer en doet precies wat ik hem opdraag. Toen ik laatst erg moe was en op de bank in diepe slaap viel, bleek mijn tv de hele nacht te hebben doorgewerkt en hoe kun je daar geen respect voor hebben?
Nu begrijp ik dat ik de rol van de tv ietwat overdrijf, maar we nemen prachtige dingen soms voor lief, waaronder de tv. Soms is het even heerlijk om stil te kunnen staan bij één van de meest gebruikte en veelzijdigste apparaten die elke dag weer voor je klaar staat. Nu we veel moeten binnenblijven is dit apparaat ‘hotter’ dan ooit en zorgt het bij veel mensen voor vermaak op allerlei niveau’s. Dank je wel, tv!