Na diverse delen uit de Tales serie gezien te hebben zijn we alweer toe aan het 16e deel. Het vorige deel Tales of Zestiria viel wat tegen en voelde wat incompleet, je snap dat toen het woord naar buiten kwam dat het nu ging om een prequel op dit deel je haren toch wat overeind gaan staan. Mocht je denken dat je dan voorkennis of iets nodig hebt voor deze game, wees gerust je kan de game gewoon spelen het verhaal laat zich makkelijk oppakken.
Het plot van Berseria grijpt eigenlijk direct je aandacht, het vertelt het verhaal van Velvet, ze raakt een dierbare kwijt door toedoen van haar mentor. Het verhaal gaat daarna verder over het pad van wraak en vergelding tegen hem, kosten wat kost. Het is een goede verandering in tempo als je het vergelijkt met de standaard formule van een vrolijk verhaal op jacht tegen het slechte. Nu hebben we een verhaal wat een stuk donkerder is, het uitvinden wie goed of slecht is is heerlijk verfrissend gedaan. Het verhaal is daarentegen ook nog eens niet saai, als je net denkt dat je het snapt en alles loopt goed, dan gebeurt er iets en is het ineens allemaal anders.
Als het eerste vrouwlijke hoofdpersonage was het een beetje gissen wat we konden verwachten. Nadat we te horen kregen dat het ging om haar lust naar wraak waren we even bang dat het verhaal wat eentonig zou worden, een beetje donker en zielig om haar heen. Gelukkig zien we op haar reis door de game genoeg emoties en is onze angst omgekeerd in blijdschap. Het is erg leuk om te zien hoe ze groeit in het verhaal en de omgang met andere in de game.
De rest van de cast is net zo indrukwekkend als de anti held. Zo is er Rokurou, hij is op reis om zijn broer te vinden en deze te verslaan in een gevecht. De aparte Magilou, het is een beetje onduidelijk waarom zei mee gaat, maar ze houdt denk ik van een avontuurtje. Laphicet, een jonge Malak, deze leert wat het is om te leven. De exorcist Eleanor, opzoek naar de waarheid na jarenlang demonen te hebben geslacht. En dan is er nog Eizen, vervloekt en op zoek naar een manier om de vloek te liften. Met hen leren we ook een hele lijst aan NPC’s kennen, van piraten tot demonen en elk met zijn eigen verhaal.
De meeste karakters voegen zich bij het team om uiteiendelijk hun eigen doelen te behalen. Naarmate de game vordert merk je toch dat de karakters naar elkaar toe groeien, zo zullen ze vaker gebeurtenissen uit het verleden met elkaar delen. Vergelijkbaar met voorgaande games uit de serie bied Bersia je een variatie op het Linear Motion Battle System, bekend als het Liberation-LMBS, hiermee volgt het de trend om de bewegingen automatisch te hebben in plaats van dat je een knop dient vast te houden. Het nieuwe systeem voelt erg inventief aan en geeft je dan ook meer gemak en management bij het maken van aanvalscombinaties. Daarbij heeft elk karakter zijn eigen Soul Gauge, deze toont tot vijf souls, welke de speler gebruikt om chains te maken in de aanvallen. Het strategische element komt hier toch echt naar boven, bij drie of minder zielen zijn je krachten in gevechten namelijk minder en dien je een andere manier te vinden om effectief je vijand uit te schakelen.
Bij een aantal van tenminste drie zielen is het mogelijk om Break Soul te gebruiken, hiermee krijgt elk groepslid een uniek effect en de mogelijkheid om buiten hun combo limiet te treden. Velvet heeft otch wel de meest vette Break Soul, het is een soort Overdrive modus, haar Daemon arm komt tevoorschijn, aanvallen zijn sterker, voeg daarbij een dikke finisher en je hebt een gruwelijke aanval.
En dan nog iets, er zijn zes personages en maar vier battleslots, hiervoor is het Switch Battle system bedacht. Hiermee kan je ieder karakter wisselen voor één van de andere twee. Dit is een heelrijke toevoeging, het is nu namelijk gewoon mogelijk om continu te wisselen in plaats van enkel op het vechtveld. Het genereert een zeker gevoel van vrijheid. Het is ook nog eens extra handig dat als een karakter sterft je deze kan wisselen waarna deze rustig wat leven terug krijgt.
Tales of Berseria ziet er goed uit met zijn heerlijke cutscenes, de in-game momenten zijn daarnaast ook nog eens goed weer gegeven, elke verandering aan de outfit is dan ook zichtbaar. Voeg daarbij nog eens een naadloze voice-acting, elke acteur neemt zijn of haar rol serieus en met genoeg emotie dat het je meesleept.
De game is te spelen zonder de nodige bugs, ik had er niet heel veel last van en heb da nook een fijne ervaring gehad. De game is dan ook een heerlijke toevoeging aan de rijke serie, met zijn donkerdere verhaal en strakke cast is het een lekkere titel voor dit eerste kwart van het jaar.