Als docent geschiedenis sta ik doordeweeks voor de klas te praten over bronnen, oorlogen en samenlevingen uit het verleden. In mijn vrije tijd duik ik graag zélf die geschiedenis in, maar dan met een controller in mijn handen. Assassin’s Creed is voor mij altijd die serie geweest waar gaming en mijn liefde voor geschiedenis samenkomen. Toen Shadows eindelijk op de Nintendo Switch 2 verscheen, was ik dan ook vooral benieuwd of deze versie recht zou doen aan de wereld van feodaal Japan. Niet alleen technisch, maar ook qua sfeer en beleving, zeker voor iemand die het grootste gedeelte van deze game op de Playstation 5 Pro had gespeeld.
Voordat ik begon had ik wel mijn twijfels, ik heb de Switch 2 port van Star Wars Outlaws bijvoorbeeld niet gespeeld, dus ik was niet bekend met hoe goed die port dus blijkt te zijn. En Shadows, die is eigenlijk net zo goed als port en misschien wel beter dan Outlaws. Dit is een volwaardige Assassin’s Creed die je letterlijk mee kan nemen in een vliegtuig, auto, trein en zelfs in de pauze van je werk. Dat idee, dat is bijzonder.
Mijn eerste indruk was direct positeif, al merkte ik ook direct waar de terkortkominge zitten, niet aan de game, maar aan het platform waar je op speelt. De wereld van Shadows ziet er op Switch 2 duidelijk minder scherp uit dan op PlayStation 5. Texturen zijn zachter, details in de verte verdwijnen sneller in mist, en vooral tijdens het klimmen naar synchronisatiepunten zie je hoe slim er wordt omgegaan met zichtlijnen. Toch, en dat vind ik misschien het belangrijkste, blijft de historische sfeer overeind. Dorpen voelen levendig, tempels ademen rust en het Japanse landschap blijft herkenbaar en geloofwaardig. Als docent kan ik dat alleen maar waarderen.
Qua prestaties draait de game grotendeels stabiel op 30 fps. In handheld modus voelt dat het meest natuurlijk. Shadows is echt een game, in mijn ogen, die je even oppakt om snel een missie te doen, of een kamp te bevrijden. En daar is de handheld modus perfect voor. Docked psleen kan ook, maar dan merk je sneller kleine haperingen. Het is niet onspeelbaar, maar als je Shadows, zoals ik, op een Playstation 5 hebt gespeeld, dan kan je beter daarop spelen als je op de TV wil spelen.
Een van de grootste pluspunten is cross progression via Ubisoft Connect. Mijn save stond direct klaar, waardoor ik zonder opnieuw beginnen verder kon waar ik gebleven was. Dat maakt deze versie ideaal als aanvulling. Overdag lesgeven, en straks met een baby, snel even Shadows spelen op de bank, zonder naar de gamekamer te moeten. Touchscreen bediening voor kaart en menu’s werkt ook verrassend prettig, al blijf ik meestal gewoon bij de knoppen.
Niet alles is rozengeur en samoerai-zwaarden. Bij de launch waren er stabiliteitsproblemen en ook nu kom je af en toe kleine bugs tegen, vooral bij het wisselen tussen docked en handheld. Daarnaast ogen sommige personages vlak en missen ze de finesse die je op krachtigere hardware ziet. Dat wordt soms pijnlijk zichtbaar als je naar geweldige cutscenes kijkt, en daarna in een veel minder schepre wereld terecht komt. Als iemand die gewend is kritisch naar bronnen te kijken, vallen dit soort onregelmatigheden me snel op.
Toch heb ik vooral een positief gevoel. Assassin’s Creed Shadows op Nintendo Switch 2 voelt als een geweldige game, die eigenlijk niet zo goed zou moeten draaien op zo een handheld. Shadows draait natuurlijk niet zo geweldige als de luxe variant, zeker op de Playstation 5 Pro, maar d ekern van de game blijft hetzelfde en om dat in handheld te spelen, is dat geweldig. Voor wie alleen een Switch 2 heeft, is dit een meer dan waardige manier om het avontuur te beleven. Voor wie al elders speelt, is het een fijne extra voor onderweg.
En misschien is dat wel de grootste charme van deze versie: feodaal Japan altijd binnen handbereik. Wat denk jij, zie jij jezelf Assassin’s Creed Shadows vooral handheld spelen, of blijft dit voor jou toch een game voor de grote tv?