Pavements is meerdere films in één; een mengelmoes van archiefbeelden en opnamen van nieuwere projecten – niet altijd even authentiek en nauwkeurig geplot door filmmaker Alex Ross Perry. Fans stelen T-shirts van de muren in een aan de band gewijd museum, waar echte en neppe artefacten door elkaar hangen. Broadway-sterren doen auditie voor een jukeboxmusical en laten Pavements notoir lusteloze nummers sprankelen. En Hollywood-acteurs maken een parodie van een overtrokken biopic, waarin Joe Keery van Stranger Things zijn dialectcoach in paniek toevertrouwt dat hij langzaam in de echte Stephen Malkmus verandert. Naarmate deze elementen meer gaan overlappen, wordt het steeds moeilijker om de band van de legende te onderscheiden.
Al met al is Pavements een passend eerbetoon aan een band die bekend staat om zijn koppige eigenaardigheden: het sarcasme, lak hebben aan conventies, de esoterische teksten en de onverschillige houding tegenover succes. Nooit ‘uitverkocht’. Zoals een stem in de film beschrijft, was Pavement de band “voor kinderen die het gevoel hadden dat alles stom was” – maar tussen alle dwaasheid schuilt iets oprechts. Als je je ogen dichtknijpt, zie je misschien hun eigenzinnige genialiteit. Zo niet, laat deze onstuimige, caleidoscopische filmervaring dan gewoon over je heen komen.
