De Franse Revolutie, een tijd van chaos, een botsing van ideeën. Het vormt een perfect decor voor drama, gevechten, en blijkbaar, in Liberté, intergalactische schimmelgoden? Liberté is een game die de heftige periode van de Franse Revolutie in Parijs combineert met roguelike mechanics en deck-building gameplay. Maar slaagt de game erin om deze elementen samen te brengen, of stort het in als iets te warme camembert op een Franse camping?
In Liberté stap je in de schoenen van René, een Parijzenaar die verbonden is met Lady Bliss. Lady Bliss is dan weer een buitenaards, plantaardig wezen die tijdens de korning van de koning verscheen. Zij geeft René de kracht om opnieuw tot leven te komen, een gave die je vaak zal gebruiken terwijl jij je door de verschillende facties beweegt die stirjden om de controle over Parijs. Het is op het eerste gezicht een integrerende opzet, de Franse Revolutie met een buitenaardse twist, raar, maar wel initigrerend. Het verhaal introducteert verder ook andere belangrijke spelers. Je zal rebellen, edelen en andere facties tegenkomen. Allemaal hebben ze hun eigen agenda. Toch brengen deze personages niet de historische onderbouwing die ik hoop te zien als geschiedenis kenner, de revolutie speelt namelijk een ondergeschikte rol, met missies die lostaan van de Franse Revolutie. Zo red je bijvoorbeeld een rebellenleider, om daarna direct ,zonder uitleg, samen te werken met hun vijand. Het verhaal voelt soms als los zand.
Het hart van de game is wel het deck-building systeem. Je kan skilltrees uit het raam gooien, je vaardigheden komen namelijk uit een kaartendeck. Elke kaart biedt aanvallen, buffs of speciale moveis, die je tussen missies kan aanpassen. Om een kaart te gebruiken heb je weer mana nodig, die je verdient door ongebruikte kaarten te veranderen. Het is een slim systeem, die ervoor zorgt dat de game een strategische laag krijgt. Echter laat de uitvoering wel te wensen over. Sommige kaarten voelen veel sterker dan anderen, waardoor experimenteren minder interessant wordt. Waarom zou je namelijk nieuwe vaardigheden proberen als je met normale aanvallen en ontwijken al het meeste werk kunt doen? Daarnaast heeft de game geen stamina systeem, waardoor er nooit een noodzaak is om zorgvuldig met je middelen om te gaan, waardoor vechten, slaan en ontwijken veel gemakkelijker aan voelt dan zou moeten in een roguelike.
Grafisch weet Liberté de chaos van Parijs vast te leggen, met gebarricadeerde straten en sfeervolle interieurs zoals theaters en kathedralen. Toch voelt de stad snel repetitief aan, met locaties die in elkaar overlopen. De willekeurig gegenereerde levels verhullen nauweljiks het feit dat veel assets worden hergebruikt en dan zorgt de onhandige camerahoeken er ook nog is voor dat je af en toe vastloopt of dat je geen idee hebt waar je bent. Toch weet de game de sfeer goed neer te zetten. De voice-acting is erg sterk en voegt een menselijke laag toe aan alle gesprekken die in de game zitten. Het enige wat hierin afdoet is dat de Engelse stemmen botsen met de Franse setting.
De gameplay loop is zowel leuk als de zwakte van de game. Runs zijn verdeeld in vier acts, die vaak eindigen met een eindbaas gevecht. Deze gevehcten varieren echter van uitdagend tot teleurstellend, en echt teleurstellend, eenvoudig. Je zal wel veel doodgaan, maar dat is normaal in een roguelike, tijdens deze momenten kan jij je deck weer verfijnen en je voorbereiden op een volgende poging. In het begin is dit een fijne loop, zeker met de belofte dat je nieuwe kaarten, skins en vaardigheden krijgt. Echter na een paar uur sluipt de herhaling erin. Missies, vijanden en omgevingen komen steeds terug en de voortgang is nooit echt duidelijk. Zelfs na meerdere runs blijft het onduidelijk hoeveel je werkelijk bereikt hebt.
Is Liberté dan een slechte game? Nee. Het is vooral een game die zijn potentieel niet volledig waarmaakt. Het deck-building systeem is innovatief, maar niet in balans. De setting is interessant, maar wordt niet volledig benut. Het voortgangsysteem is daarnaast frustrerend en onduidelijk. Voor 25 euro is de game misschien wel te rechtvaardigen voor fans van het genre, zeker als deze al de knallers zoals Hades hebben uitgespeeld. Voor nieuwe fans van de genre is het echter beter om misschien te beginnen met een game zoals Hades.