Een strategische stadbouwer met lichte battle-elementen? Ja, dat spelen we graag! Niet dat we in het echte leven een goede architect of generaal zouden zijn, maar des te leuker om eens een tijdje in die hoek te begeven, zonder dat er echte levens op het spel staan. We bouwen in Citadelum echter geen moderne stad als in Sim City of Skyline, nee aan ons de taak om Rome van de grond af aan te herbouwen. Daarbij krijgen we ook nog eens de vrijheid de oude stad een betere infrastructuur te geven, vanzelfsprekend zelfs stukken beter dan wie er toentertijd wel of niet verantwoordelijk was voor het bouwen van het Rome dat we nu kennen.
Soms kun je zeggen dat iets zo oud is als dé weg naar Rome, maar tegelijkertijd leiden er dan weer vele wegen naar Rome. Welke van die wegen is dan die oude weg naar Rome uit het gezegde? Of zijn ze allemaal even oud? Nee, dat zou raar zijn, want dat suggereert dat al die wegen die naar Rome leiden op hetzelfde moment zijn gemaakt. Dat zou in de tegenwoordige tijd al een behoorlijke klus zijn geweest, maar kun je nagaan wat project dat in de oudheid zou zijn geweest. Eerlijk is eerlijk, we kunnen het ook niet helemaal uitsluiten, want er zijn wel meer bizarre bouwprojecten afgerond in de geschiedenis van de mensheid die kosten noch moeite hebben bespaard. Denk hierbij uiteraard aan de piramides in Egypte en de afsluitdijk in Noord-Holland.
Gamers die voor het medium gamen inmiddels zo oud zijn als de weg naar Rome zullen bij het spelen van Citadelum nog wel eens denken aan oude games als Pharao en Zeus. Nu weten we niet zeker of jij ooit een game uit die series hebt gespeeld, maar we durven met zekerheid te stellen dat ontwikkelaar Abylight dat absoluut wel heeft gedaan. Waarbij eerdergenoemde games respectievelijk zich laten afspelen in het oude Egypte en het Mythische Griekenland, maar Citadelum laat je spelen met het Romeinse tijdperk, al zal je dat na bovenstaande alinea vast al hebben geraden.
Je moet Citadelum dan ook zijn als een nostalgiegetrouwe versie van de stijl van oude games uit het genre, waarbij je door de moderne tijd extra gemakken hebt, zoals het in- en uitzoomen tijdens de gameplay. Dat maakt het ook nog eens leuker om goed naar je gebouwde stad te kijken en jouw burgers ondertussen allemaal aan het ondernemen zijn. Abylight lijkt erg veel aandacht te hebben besteed aan de details van de gebouwen en npc’s, wat ons uiteraard prima bevalt. Hierdoor voel jij je al snel betrokken bij jouw creaties en dat verhoogt dan weer het plezier tijdens het spelen.
Jij krijgt de taak om Rome te gaan bouwen en dus is het zaak om opzoek te gaan naar de juiste resources, waarmee jij nieuwe gebouwen kunt bouwen. Deze nieuwe gebouwen openen dan weer allerlei opties, die weer nieuwe resources eisen of opleveren. Intussen moet je wel zorgen dat de distributie van de resources zo efficiënt mogelijk verloopt, terwijl jij de burgers probeert bezig te houden. Deze burgers komen in twee verschillende smaken: aan de ene kant heb je het ‘simpele’ volk, de Plebeians, terwijl de Patricians eigenlijk geen zak uitvoeren, maar wel veel belasting betalen. Je wil dus beide type burgers aan jouw kant houden in Rome.
Hierboven hadden we het al over een efficiënte distributie van resources, maar het werkt ook zo voor je logistiek. Dit is leuk uitgewerkt, al hoef je geen hele ingewikkelde routes te maken. Hiermee houdt Citadelum de boel enigszins luchtig, al zijn we op de redactie nooit vies van efficiëntie-management. In games dan natuurlijk, de redactie zelf is een ongecontroleerde puinhoop, maat dat terzijde. Na verloop van tijd beginnen de Goden interesse te tonen voor je stad en vanaf dan lijkt Citadelum zijn ware gezicht te laten zien. Burgers tevreden houden is tot daar aan toe, maar hele Goden bedienen is andere koek.
Binnen mum van tijd beginnen die Goden zich met jouw stad te bemoeien en eisen ze bijvoorbeeld de bouw van een tempel of iets anders religieus. Doe je dat niet, dan worden ze boos en komen ze eens effe een partij huishouden in Rome, waar de honden geen brood van lusten. Je kan die Goden maar beter geven wat ze willen, voordat je meerdere trauma’s overhoudt aan de chagrijnige opperwezens. Gelukkig krijg je bij succes een fijne bonus van ze, zo zijn ze dan ook weer.
Uiteraard ben je in de tussentijd ook een heel leger aan het opbouwen, want na verloop van tijd zal je bezocht worden door vijanden en dan is het wel zo fijn als je jouw gebouwen en legers kunt verdedigen. Denk hierbij niet aan Age of Empire-achtige praktijken, waarbij je real-time je vijanden te lijf gaat in grootse gevechten. Nee, in Citadelum kun je voor het gevecht jouw manschappen enigszins strategisch neerzetten, maar zodra je dat gedaan hebt kijk je middels een auto-battler naar hoe de de game de battle laat verlopen. Het is de eerste paar keren best vermakelijk, maar wij misten toch al snel een serie als Total War.
Citadelum is een leuke game, die er mijn zijn vele details fraai uitziet en diverse lagen gameplay aan je voorschotelt. Al deze lagen zijn vaak in andere games wat uitgebreider en dieper uitgewerkt dan in deze game, maar dat wil niet zeggen dat het allemaal saai is. De oude gamer zal deze game leuk vinden om nostalgische redenen, maar toch denken wij dat vooral nieuwkomers in het genre het meeste plezier zullen beleven aan deze titel. Het speelt heerlijk weg, het instapniveau is lekker laag en het geheel is prachtige manier om via de eerste stappen het genre in zijn geheel te ontdekken.