Extraction 2 is een van de schaarse films die beter is dan het origineel. Het verbetert het oorspronkelijke concept aanzienlijk. De levendigheid van Rake en Nik komt meer naar voren in deze film, naarmate hun imago groeit. Zelfs de schurken hebben intrigerende motieven en achtergrondverhalen. Bovendien versterkt deze Netflix-film enkele van de thema’s die in de eerste film zijn vastgesteld, zoals bloedbanden en gevonden familie, verdriet en het vinden van een doel. Zelfs degenen die neutraal stonden tegenover Extraction of er niet van genoten, zullen misschien wel van deze sequel genieten. Het neemt het potentieel van de eerste film en graaft dieper om een spannender verhaal en nog spannendere vechtscènes te creëren.
Het spektakel duurt meer dan 2 uur, maar de speelduur voelt niet zo lang aan omdat het je van begin tot eind boeit. De eerste film was goed en raakte Rake op sommige emotionele vlakken aardig aan, maar hier wordt de verhaallijn toch wat steviger aangepakt en je ziet meteen ook wat meer drive bij Rake.
Het is de reden waarom hij Ketevan en haar kinderen helpt. Hij wil boeten voor zijn zonden tegenover zijn vrouw en kind. De verbetering van het verhaal en de personages springen het meest in het oog. Nik schittert echt als een even interessante en stoere tegenhanger van Rake. We krijgen wat meer diepgang te zien in haar leven, waaronder ook haar broer Yaz. De kanten van Yaz worden niet heel erg belicht, dit komt omdat de film gewoon vol geweld zit.
Extraction 2 biedt enige afsluiting voor het persoonlijke leven van Rake, maar je weet dat de dood van zijn kind hem voor altijd blijft achtervolgen. De actiescènes zijn net zo spannend als je zou hopen. Het uiteindelijke gevecht tussen Zurab en Rake voelt intiemer en intenser aan dan sommige scènes waarin Rake, Nik en Yaz vechten tegen meer dan honderd mensen, maar dat maakt de strijd des te gruwelijker en noodzakelijk om deze oorlog te beëindigen.
Geweld en actiescènes zijn niet per se mijn favoriete onderdeel van films, maar ik kan niet ontkennen hoe boeiend deze scènes zijn. De scènes in deze film werken zo goed omdat ze dezelfde opwinding hebben als een first-person videospel.
Je kijkt tijdelijk alsof je ook tegen deze slechteriken vecht. De gevangenissequens is zo’n indrukwekkende scène vanwege de technische aspecten en coördinatie die nodig zijn om die scènes uit te voeren. Het tempo van Extraction 2 werkt veel beter dan de eerste film. Het heeft een betere mix van actie en verhaal. Chris Hemsworth krijgt ook meer scènes om te laten zien dat hij niet alleen een actieheld is, er zit wat meer diepgang in zijn rol. Je voelt de emoties van Rake met subtiele scènes net zo sterk als bij de grote emotionele momenten. De hele cast sleurt je eigenlijk wel de film in.
Zelfs wanneer Sandro op zijn meest frustrerende momenten komt, kun je hem niet echt veroordelen voor het maken van slechte keuzes, omdat hij uiteindelijk gewoon een bange en verwarde jongen is.
Tornike Gogrichiani geeft een overtuigende vertolking als de schurk Zurab, die zichzelf probeert te beschermen en zijn familie te eren, zelfs als het hem tot aan de rand van de verdoemenis brengt. Eigenlijk is Extraction een heerlijke nieuw soort actie film met een goeie laag emotie. We gaan ook dieper in de wereld van Rake en dat is mooi en leuk om mee te maken.