The Sandman stond al even in mijn lijstje van series waar ik naar uit keek, dat ik dan het mailtje kreeg dat de serie online stond was een heerlijke afwisseling in de zomer. We hebben er wel even op moeten wachten, het eerste boek stamt namelijk uit 1988, het leek volgens de berichten dan ook eerst een film te worden, maar is nu naar mijn plezier een serie geworden.
De serie heeft een heerlijke eigen vibe, zijn eigen mythologie en karakters. Aan een film had je trouwens nooit genoeg gehad, want de 10 uur durende serie gebruikt al zijn tijd nuttig om de karakters en vertelling recht aan te doen. Ergens doet krijg je een beetje zo een superhelden vibe of gevoel, maar dat is misschien een beetje te min. Dat de show uit de stal van DC komt is dan ook alles. We zien wel wat karakters die we kennen uit andere shows.
De show begint in 1916 waar Droom(Sandman), wordt opgeroepen door een rijke snob, welke zich heeft verrijkt met het occulte, hij hoopte eigenlijk de dood te treffen om zo zijn zoon terug te kunnen halen uit de dood. Maar met de verkeerde in handen besluit hij deze op te sluiten voor een flinke periode, verkoopt zijn wapens en hult eigenlijk de wereld in slapeloze nachten. Hiermee is de toon gezet en zodra Droom ontsnapt begint het verhaal met een heerlijke zoektocht naar zijn wapens, we komen langs interessante mensen en plekken.
De serie is een lange zit, maar voelt echt niet zo. Het neemt zijn tijd om alles te vertellen en neer te zetten. Het slurpt je de hele show mee en maakt dan ook dat het zich goed neerzet. Het verhaal en het plot zag je bij aflevering één niet aankomen. Ik verwacht dat we hier nog veel meer van gaan zien, want Netflix heeft met The Sandman een show in handen die goud is.
Hoewel de review misschien aan de korte kant is wil ik echt niks spoilen over de serie, ga hem zeker kijken en laat ons weten wat je ervan vondt.
