Kan de nieuwe Uncharted zich wel meten met de oudere delen? Blijft Drake nog wel Drake zonder de medewerking van Amy Hennig aan de game? Wordt de formule van Uncharted onderhand niet oud? Dit waren allemaal vragen die door mijn hoofd spookte voordat ik begon met Uncharted 4, met een gerust hart kan ik zeggen dat Uncharted 4 alles is wat je er van hoopt, en stiekem nog wel een beetje meer.

Het spel begint met een Drake die met pensioen is, hij is gesetteld met zijn vrouw Elena en heeft een of ander saai baantje bij een opruimingsdienst. Hoewel Drake het niet hardop zegt zien we dat hij ongelukkig is met zijn leven. Dit is totdat de broer van Drake (waarvan iedereen dacht dat hij dood was) op de stoep staat met de boodschap dat hij de schat van Avery moet vinden anders word hij vermoord. Dit is voor Drake het moment om zijn saaie leven gedag te zeggen en er (zonder het even terug te koppelen met zijn vrouw) vandoor te gaan om de schat van de beruchte piraat Henry Avery te gaan vinden.
Vanuit hier krijgen we weer een ouderwets goede Uncharted game met een geweldig verhaal, prachtige gebieden en intense shootouts.

Klimmen en klauteren
Het belangrijkste aan de Uncharted serie is natuurlijk altijd al het klimmen geweest. En wat voelt het klimmen lekker. Al zwaaiend, springend en glijdend kom je van A naar B en het heeft me geen moment verveeld, dit is deels door alles wat er om je heen te zien is, want wat is het spel mooi. Alles om je heen is zo prachtig weergegeven dat ik soms verbaasd was dat ik op een ps4 aan het gamen (en ook niet snap waarom we überhaupt een ps4k nodig hebben maar dat terzijde). Met het klimmen kun je het jezelf zo moeilijk maken als je dat zelf maar wilt, wil je gewoon het hoofdpad volgen en het verhaal spelen? Dan kan dat, maar wil je alle geheimen vinden dan zal je wat moeilijker te werk moeten gaan en sommige sprongen vaak overnieuw moeten doen. Al met als is het klimmen samen met de visuals eromheen voor mij het hoogtepunt van Uncharted. Dit betekent niet dat de rest tegenviel want dat was bijna net zo goed!

Actie
Naast klimmen is een ander belangrijk deel van Uncharted ook de actie, en hoewel ik in de vorige delen vaak het idee had dat Drake een soort serie moordenaar was had ik dat hier helemaal niet. Het is niet dat de actie minder bruut is maar het voelt allemaal een stuk natuurlijker, vijanden beginnen vaak eerst met schieten waardoor Drake een reden heeft om daadwerkelijk terug te schieten wat mijn helden syndroom toch weer gerust stelt. Verder blijft de actie gewoon heel bruut en beland je vaak in grootste shoot outs waar je ook daadwerkelijk moeite moet doen om te overleven (ik speelde op hard). Na een tijdje kwam ik er wel achter dat ik mijn auto-aim aan had staan wat het spel aanzienlijk makkelijker maakte, toen ik dat eenmaal uit had gezet waren de enemies vaak nog moeilijker en werd het in het begin zelfs een beetje een pittig spel, gelukkig is het geen Dark Souls en kun je er prima doorheen te komen!

Verhaal
Zoals al eerder genoemd gaat het verhaal over Drake en zijn broer (Sam) die op zoek zijn naar de schat van Henry Avery, en noem me een sucker voor piraten maar ik vond dit persoonlijk een van de beste verhalen in een Uncharted tot nu toe. Het bevatte meer humoristische scenes, meer scenes die emotie opriepen en de dialogen waren over het algemeen gewoon beter. Door het verhaal heen kom je op allerlei exotische plekken die stuk voor stuk geweldig zijn en geen een plek voelt ook uit zijn plaats, het sluit allemaal perfect aan bij het al zo goede verhaal.
Personages
Bij een goed verhaal horen natuurlijk ook goede personages, en wat zijn ze deze game weer lekker hoor! De 2 hoofdpersonages zijn Drake en Sam en alleen al door de chemie die deze twee hebben is de game al geweldig om te spelen, door het spel heen worden er sarcastische opmerkingen naar elkaar gemaakt of heeft Sam of Drake het over de tijd voordat ze elkaar weer terugzagen, en niks van dit alles voelde ooit saai of misplaats aan. Het team van Naughty Dog heeft zo’n goed werk geleverd om de personages zo realistisch mogelijk te laten lijken dat ik soms vergat dat ik ook nog zelf aan het gamen was en niet een film aan het kijken.

Multiplayer
Op het moment van schrijven is de multplayer modus nog vrij karig (met 3 spelmodus). Maar dit betekent niet dat de Multiplayer daadwerkelijk saai is, met bekende Uncharted personages klim,klauter en schiet je jezelf een weg door je vijanden heen, en hoe basic dat ook klinkt, het is bijzonder vermakelijk.
Nieuw aan de multiplayer zijn ook de sidekicks, dit zijn Ai personages die je op kan roepen om je te helpen in de strijd wat vaak een prachtige dynamiek aan een al best intens vuurgevecht oplevert

De drie modus
Zoals hierboven al gezegd zitten er 3 modus in de Uncharted multiplayer, hier een kleine samenvatting.

Team Deathmatch
Deze spreekt denk ik voor zichzelf,  je zit in een team en je moet zorgen dat je het andere team neerschiet, zo simpel als dat!

Command
Onder de Call of Duty spelers ook wel bekend als Domination, je hebt drie punten op de map, en je moet er met je team voor zorgen dat jij deze punten verovert en verdedigd.

Plunder
Plunder is het beste te zien als een soort Capture The Flag. Het doel is dan ook simpel. Zorg dat jou team het artefact bemachtigd en zo lang mogelijk vasthoud.

Al met al is de Multiplayer zeker vermakelijk, maar gaat zeker niet de reden zijn om het spel te kopen, met de downgrade van Graphics, weinig maps en maar 3 game modus zal het zeker even slikken zijn voor de multiplayer fanaat, maar als je dan eenmaal aan het spelen bent is het zeker ontzettend vermakelijk!

Conclusie
Uncharted 4: A Thief’s End is misschien wel het beste spel van 2016 en ik ga het daarom ook het hoogste cijfer geven dat ik tot nu toe ooit heb gegeven. Van de geweldige gebieden, tot de bloedstollende actie naar het geweldige verhaal. Alles aan dit spel is gewoon geweldig om te spelen en is dan ook zeker een aanrader voor iedereen!